Ogen Dicht
Tegenhouden
Niet zien, niet horen
niet laten gaan
Niets aan te doen
Daar ga je al
Verdrietig en alleen
zo voelt het even
Door je hoofd de wijze woorden
Woorden waar je je aan vast wilt klampen
Woorden waarvan je zou willen dat je het echt geloofde
even
Maar als je ze vast wilt pakken om overeind te komen
Blijkt dat het ook echt alleen lucht is en je grijpt mis,
verliest je evenwicht
en ploft neer op de grond
Wanhopig in tranen en met onbegrip
Hoe kan dat nou
Je wilde het echt niet
Het overkomt je
Overspoelt door zelfmedelijden
en angst
voor alles
Ineens lijkt er niets te zijn
Alleen je onrust
Dat is het enige wat je nu kan voelen
Scherp en pijnlijk
En wat nu?
Er een nachtje over slapen..
..maar dat is nu juist wat niet lukt
Draaien, zitten, lopen
Naar jezelf kijken in de spiegel,
het dichtsbijzijnde voorwerp naar die spiegel willen gooien
Met je hand tegen de muur slaan..
..gewoon iets wat even een ander gevoel teweeg brengt
Ergens anders aan denken,
maar ook al het andere straalt nu mislukking uit
wanhoop
Dan het boekje en de pen
Het staat er weer op
En nu?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten