Oh ja.. zo grappig

Pech deel 2.. 3...

ja ja

Even stoppen bij de winkel en bij terugkomst ananasje, half brood en 2 pakkenmelk als metgezellen naast me op de stoel. Starten...

of toch niet?

nee toch niet..

Belletje nr 1 naar de ANWB: Frederik. Frederik neemt mn gegevens op, checkt nog even de stand van zaken. En haalt ten slotte een leuk grapje met me uit: lichtje aandoen en opnieuw starten.. doettie het? en ja hoor... "hoe kan dat??" vraag ik blij verrast. Frederik had ook geen id, maar was naar zijn zeggen een trucje..

Btje zo'n trucje van drie keer draaien, vinger op je neus, liedjes zingen en 2x het alfabet opzeggen en dan op goed geluk nog een poging wagen, want aan t eind van de rit, aangekomen in mn eigen straat, begeeft de auto het weer.

Frederik kon vanaaf ws zijn lol niet op met zo'n goedgelovig jong vrouwtje aan de telefoon. Ik stond ergens in het midden van de straat helaas toch weer gewoon met een autootje waar ik geen kant mee op kon.

Belletje nr 2 naar de ANWB: een meneer waarvan de naam niet te verstaan was.. ook niet na 2 x vragen. Doelgericht en gehaast neemt hij mn 'bestelling' op. Gelukkig was ook ik ondertussen een getrainde klant, dus het gesprek verliep erg soepeltjes. Even naar huis lopen en daar wachten op het belletje van de monteur leek het beste gezien de drukte van vanaaf. Dus met mn ananas, half brood en 2 pakken melk naar huis gesjokt. En na zon 45 minuutjes was de monteur gearriveerd.

1. Geen losse stekkertjes.
2. Geen problemen met de acuu.
3. Aantal kunstjes, zoals mn buurjongen zaterdag ook had gedaan, werkten weer niet...

..maarrrr monteur was er wel van overtuigd dat het idd de startmotor was.

Samen geduwd
Monteurtje als een held in mn autogespongen.
Auto pruttelde weer vrolijk naar stationair

...ennn adviesje mn startmotor te laten bekijken en evt vervangen.

Dat is het dus.

En wie weet sta ik tot ik mn afspraakje bij de garage heb, binnenkort wel weer even stil... mag ik zelf mn auto schudden, aanduwen, of de motor btje oppeppen door er een mep op te geven ofzo..

spannend

Pech?

Lekker vanmiddag vrij. Op tijd terug naar huis dus.. heerlijk aan t denken aan wat ik allemaal wil gaan doen. M’n kleine nichtje komt logeren, t is mooi weer, het is weekend… heerlijke gedachtes. Met een glimlach om mn mond en genietend van de mooie huisjes in de nieuwste wijk van onze stad waar ik net binnen rij, kijk ik een beetje om me heen. Zie bij het 2e blok een wegenwachtautootje bij een kleine grijs ander wagentje staan. Gewoon aan huis zie ik. Handig. Heb ik ook… die anwb verzekering voor hulp bij autopech thuis. Nu ik dat zo zie bedenk ik me dat dit toch wel een heel verstandig iets is voor jonge vrouwen die geen verstand hebben van auto’s. Lang leven het belletje naar de mannetjes die dat soort probleempjes gemakkelijk weer verhelpen of er voor zorgen dat de auto daar komt waar dat nodig is.

Na een tussenstop bij de supermarkt rij ik mn straat binnen waar ik voor mn huisje stop om de boodschappen binnnen te zetten. Helaas kan ik mn auto niet bij de deur parkeren in de binnenstad, dus snel stap ik weer in de auto om naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats te rijden. Ik draai de sleutel om, zie lichtjes aangaan op het dashboard.. maar hoor niets…..

Nog een keer… niets…
Nog een keer… niets…
NOG een keer… niets…

"Ohw.. hij is kapot... dat gaan we niet menen.." bedenk ik me

Ergens kan ik direct de grap er al van inzien. Had de man daar voor in de stad beter even kunnen vragen of hij na dat klusje direct even door kon rijden naar mijn adres. Ik voelde al aan dat ik ditmaal degene zou zijn die van deze als 'geweldig handig' bestempelde dienstverlening gebruik zou moeten gaan maken.

Ik spreek twee mannen bij het winkeltje naast mn huis aan. Ze zitten samen een loempiaatje te eten en kijken me met enige spot in de ogen een beetje verbaasd aan wanneer ik hen vraag of zij een keer willen proberen mn auto aan de praat te krijgen. Nou, keertje sleutel omdraaien vonden ze geen probleem, zolang ik niet verwachtte dat ze een zinvolle blik onder de motorkap konden werpen, want auto’s repareren was niet hun allersterkste kant vertelden ze.

Drie draaien aan de sleutel en een duw tegen de auto verder kwamen we tot de conclusie dat een belletje naar de ANWB geen overbodige luxe was. Oh nee toch niet, buurjongen en en zijn vrouw en kindje komen net aangewandeld.. "ohja! Hij heeft er verstand van!" schiet me te binnen. Even zitten buurjongen en peuter voor in mn auto. Peuter kijkt vermakelijk en enigszins trots om zich heen zo op de voorste stoel. Buurjongen start en draait wat aan de stekkertjes van mn accu, maar ook hij besluit het over te laten aan de ANWB met de afluiting dat het waarschijnlijk iets te maken heeft met de startmotor.

Aha.. bovenstaande verhaaltje (zonder het gedeelte van de blik op de anwb auto in de stad aan het begin vd middag) telefonisch doorgegeven aan Constantijn van de ANWB. Hij neemt mn gegevens op, vertelt me even id buurt te blijven en zou iemand kunnen verwachten binnen 60 minuten.

Kijk eens aan.. een uurtje voor een boterham en een kopje thee… Even een belletje en een kletspraatje met mn vriendje op msn en mn telefoon gaat. Meneer de monteur staat voor de deur.

1 x starten om te horen wat het is. Een draai aan een stekkertje van mn startmotor en nog een tweede keer starten om te horen datie het weer doet.

Dank u wel meneer de monteur!

Pech? Zo grappig soms

De Natuursteenhouwerij

Vanmorgen om 8 uur wakker gebeld door een meneer die graag iemand van de natuursteenhouwerij wilde spreken.

Ok dan! In eerste instantie een beetje moe en verward - wellicht doordat m’n 5e uurtje slaap nog maar net in gegaan was - nagedacht of dit een nieuwe klant was van de VHD waarvoor ik als contactcenteragent de man eventueel door zou kunnen verbinden.. maar nee.. ik was echt gewoon thuis en ondanks dat ik vandaag van plan was de betonnen vloer van mijn binnenplaatsje met een flinke schrobbeurt even groenvrij te maken… heb ik daarmee naar mijn weten niets te maken met natuursteenhouwen. De man met slaperige stem uitgelegd dat hij volgens mij het verkeerde nummer gedraaid had. Hij dacht het zelf ook al…

De eerste gedachte nadat ik ophing was dat het telefoontje van de man te maken had met een overlijden waarvoor hij een grafsteen zou moeten gaan kiezen. Misschien wel voor zijn vader, moeder, oma of zelfs kind. Ineens vond ik het heel zielig, hij excuseerde zich ook nog voor het vroege bellen.. en dan te bedenken dat hij zelf in een situatie zit waar ik nu even helemaal niet aan zou willen denken. Ik kon gewoon weer even in bed gaan liggen denken aan mijn binnenplaatsje, het zonnetje waar ik vanmiddag van wilde gaan genieten, al mijn goede voornemens en al mijn eigenlijk zo kleine zorgen waar ik regelmatig met mijn denkbeeldige loep naar kijk om me vervolgens even heerlijk zielig te voelen. Niet meer doen! Nieuw voor nemen. Alles Gaat uitstekend!

Waarom komen dit soort mensen eigenlijk bij mij terecht? Laatst kreeg ik van het via werk.nl van het CWI waar ik standaard ingeschreven sta een zogenaamd ‘verzoek te reageren’ op een vacature. De titel was hoopvol: tweede bloembinder. Ik zag mezelf al in een schattige bloemisterij staan bloemschikken. (niet zo’n gek idee eigenlijk) Bij het openen van de vacature bleek het echter iets minder “rooskleurig” ..

Firma zoekt in geheel Nederland partners voor het als bloembinder opmaken/bezorgen van bloemen en het onderhouden van graven. Tevens zoeken wij partners voor het opmaken van rouwboeketten bij de uitvaart, waar bij een persoonlijk gesprek de wensen vertaald worden in een persoonlijk boeket.

• Het ideale parttime of fulltime werk, waarbij u geheel zelf uw tijd kunt indelen, dicht bij huis en werk met grote waardering!
• U heeft telefonisch en persoonlijk contact met uw klanten over hun wensen (over hun voorkeur van bloemen, over de wijze van onderhoud, over de frequentie van uw service).
• U renoveert en onderhoud graven met professionele materialen.
• Als bloembinder schikt u bloemen of maakt bloemstukken en bezorgt deze op het graf.
• U maakt van uw werk, vooraf en achteraf, mooie sfeerfoto's.

Zou het een teken zijn? Even met beide benen op de grond gezet worden?

Bizar?

Nee t is gewoon een vacature en nog wel leuk ook. Even stil staan bij het feit dat ik dat werk ook zou kunnen gaan doen als ik het zou willen.. maar nee… toch maar niet..

En trouwens.. misschien belde de man van vanmorgen alleen voor de levertijd van zijn nieuwe marmeren vensterbankje….

Eigen Wijze

Als ik naar íedereen zou luisteren die een mening heeft over wat ik wel en niet zou moeten doen... Dan zou ik níets kunnen doen... zou ik thuiszitten denken aan wat ik allemaal hád kúnnen doen en niemand zou door hebben dat ik naar hen geluisterd heb. En wees nou eerlijk..naar wíe zou ik moeten luisteren? Wíe heeft gelijk? Ik weet het tóch niet en er is altijd wel iemand die het ook dan weer denkt te weten... Het is míjn schip op de zee van het leven en die adviezen daar in de verte.. het zijn de stuurlui uit het gezegde.. Ik kan toch alleen naar mezelf luisteren? Níet omdat ik denk dat ík gelijk heb, maar gewoonweg omdat ik anders stil blijf staan of misschien zelfs vallen zal tussen hun wal en mijn schip.. en dan zijn zij degenen die mij niet redden kunnen.

Verdwaald?

Verdwaald in een onbekende ruimte
Overal gevoel van angst
Niet weten hoe je eruit kan komen
Niet weten óf er een manier is om er ongedeerd uit te komen
Niet weten óf je er levend uit kan komen

Er kan van alles gebeuren

Er zijn gangen met rook
Ruimtes met water
Kamers met valkuilen
Zichtbare afscheidingen
Ook ónzichtbare muren..
.. begrenzingen van waar je komen kan
Hindernissen naar waar je komen wilt
Soms pas op het laatste moment opgezet..
..het zien van de uitgang, maar er niet kunnen komen

Slechts één kamer, waar de angst verdwijnt
Je veilig bent
Geen risico’s zijn…

Je slapen kan
Je eten kan
Je leven kan
Je bent wie je bent..
.. maar alleen

Een blik om de deur de gang in een de onrust slaat toe
Ervaren van het gemis van de buitenwereld
Alles wat er zou kunnen zijn
Alles waarvan je weet dát het daar is
Alles van wie je weet die daar zijn…

Als je het je lukt er te komen..

Zekerheid te leven, maar alleen…

…of het risico van het leven en er echt zijn?

Leven

Een aaneenschakeling van momenten van geluk en verdriet. Periodes waardoor je weet waarvoor je wilt leven en momenten waarop je jezelf eigenlijk afvraagt of die periodes het waard zullen zijn er de moeite voor te doen die het soms kost... De tijden waarin je in alles wat je doet een stukje geluk vindt en dagen waarop je verdwaald lijkt tijdens de zoektocht naar die gelukmakende ervaringen.

Een aaneenschakeling van levensdoelen. Als een kat met 7 levens ben je in gedachten al vaak oud geworden. Soms ver weg, soms hier, soms met iemand, soms alleen. Angstvallig vastgeklampt aan je dromen ben je verdrietig geweest wanneer de realiteit zo gewoon leek. Gerustgesteld dat de realiteit ook bijzonder was heb je jouw dromen veranderd. Bewust van je geluk heb je geleefd met de dag. Gek genoeg blijft je leven aan veranderingen onderhevig, blijft je gevoel wisselvallig en blijf je jouw geluk zoeken in een andere droom.

Een aaneenschakeling van dromen. De toekomst blijft geheim en leven met de dag is niet voldoende wanneer je keuzes moet maken. Door verwachtingen ontstaan keuzes en keuzes maken dat je verwachtingen hebt over wat er komen gaat. Niet krampachtig vastgeklampt aan verwachtingen van jou of anderen, maar wel bewust van de wendingen die jouw leven zou kunnen maken. En dan... dromen van die wendingen waarop je eigenlijk hoopt.