vrijdag 25 juli 2008

Pech?

Lekker vanmiddag vrij. Op tijd terug naar huis dus.. heerlijk aan t denken aan wat ik allemaal wil gaan doen. M’n kleine nichtje komt logeren, t is mooi weer, het is weekend… heerlijke gedachtes. Met een glimlach om mn mond en genietend van de mooie huisjes in de nieuwste wijk van onze stad waar ik net binnen rij, kijk ik een beetje om me heen. Zie bij het 2e blok een wegenwachtautootje bij een kleine grijs ander wagentje staan. Gewoon aan huis zie ik. Handig. Heb ik ook… die anwb verzekering voor hulp bij autopech thuis. Nu ik dat zo zie bedenk ik me dat dit toch wel een heel verstandig iets is voor jonge vrouwen die geen verstand hebben van auto’s. Lang leven het belletje naar de mannetjes die dat soort probleempjes gemakkelijk weer verhelpen of er voor zorgen dat de auto daar komt waar dat nodig is.

Na een tussenstop bij de supermarkt rij ik mn straat binnen waar ik voor mn huisje stop om de boodschappen binnnen te zetten. Helaas kan ik mn auto niet bij de deur parkeren in de binnenstad, dus snel stap ik weer in de auto om naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats te rijden. Ik draai de sleutel om, zie lichtjes aangaan op het dashboard.. maar hoor niets…..

Nog een keer… niets…
Nog een keer… niets…
NOG een keer… niets…

"Ohw.. hij is kapot... dat gaan we niet menen.." bedenk ik me

Ergens kan ik direct de grap er al van inzien. Had de man daar voor in de stad beter even kunnen vragen of hij na dat klusje direct even door kon rijden naar mijn adres. Ik voelde al aan dat ik ditmaal degene zou zijn die van deze als 'geweldig handig' bestempelde dienstverlening gebruik zou moeten gaan maken.

Ik spreek twee mannen bij het winkeltje naast mn huis aan. Ze zitten samen een loempiaatje te eten en kijken me met enige spot in de ogen een beetje verbaasd aan wanneer ik hen vraag of zij een keer willen proberen mn auto aan de praat te krijgen. Nou, keertje sleutel omdraaien vonden ze geen probleem, zolang ik niet verwachtte dat ze een zinvolle blik onder de motorkap konden werpen, want auto’s repareren was niet hun allersterkste kant vertelden ze.

Drie draaien aan de sleutel en een duw tegen de auto verder kwamen we tot de conclusie dat een belletje naar de ANWB geen overbodige luxe was. Oh nee toch niet, buurjongen en en zijn vrouw en kindje komen net aangewandeld.. "ohja! Hij heeft er verstand van!" schiet me te binnen. Even zitten buurjongen en peuter voor in mn auto. Peuter kijkt vermakelijk en enigszins trots om zich heen zo op de voorste stoel. Buurjongen start en draait wat aan de stekkertjes van mn accu, maar ook hij besluit het over te laten aan de ANWB met de afluiting dat het waarschijnlijk iets te maken heeft met de startmotor.

Aha.. bovenstaande verhaaltje (zonder het gedeelte van de blik op de anwb auto in de stad aan het begin vd middag) telefonisch doorgegeven aan Constantijn van de ANWB. Hij neemt mn gegevens op, vertelt me even id buurt te blijven en zou iemand kunnen verwachten binnen 60 minuten.

Kijk eens aan.. een uurtje voor een boterham en een kopje thee… Even een belletje en een kletspraatje met mn vriendje op msn en mn telefoon gaat. Meneer de monteur staat voor de deur.

1 x starten om te horen wat het is. Een draai aan een stekkertje van mn startmotor en nog een tweede keer starten om te horen datie het weer doet.

Dank u wel meneer de monteur!

Pech? Zo grappig soms

Geen opmerkingen: